Door Tralies heen(Beyond bars)
Multimedia multidisciplinary performance 

Voor boeking en informatie:     Alex manassen    06-21264001.  alex.manassen@gmail.com

In de multi-mediavoorstelling 'Door Tralies Heen' hoor je fragmenten uit brieven die Vincent schreef – vooral aan zijn broer Theo –  in de periode december 1888 tot mei 1890. In dat laatste jaar liet hij zich opnemen in het middeleeuwse klooster St Rémy, een humaan gesticht voor psychiatrische patiënten. Hij vertelt over wat hem bezighoudt als schilder (o.a. Japan, de natuur en collega’s) en hoe hij worstelt met geldgebrek, depressies en demonen.

Tali Farchi beeldende kunst

Auke Leistra tekst

Alex Manassen muziektheatraal ontwerp, audio, regie

Gerard Zuyderhoff stem, actie

Michiel Cransberg rekwisieten

Michiel Verhagen licht

productie TIZ (Theater Initiatief Zwolle)

met dank aan Prins Bernhard Cultuurfonds Overijssel, VSB-fonds en Gemeente Zwolle

totaalduur ca. 70 minuten (er is geen pauze)

Het was vrijdagavond een indrukwekkende voorstelling. De combinatie tekst, schilderijen en de muziek was mooi en tegelijkertijd beklemmend. Het gaf goed weer hoe iemand zich voelt en denkt in zijn donkerste zijn.

Met bewondering voor Auke’s tekst.

De voorstelling bleef nog lang nagolven in mijn hoofd.
Familie Lastra.

ik vond het bijzonder mooie avond met jullie voorstelling.

Ook heel leuk dat het schilderij en tekeningen verkocht zijn.
Ze hadden ook een mooie recensie geplaatst in ons gastenboek.

Annette Offringa  Museum De Buitenplaats

Dank je wel voor het mooie stuk dat ik mocht meemaken vanavond. Ik voelde zo met je mee, ik herken de machteloosheid van het levend verlies van een zoon/broer. Super gevoelig, intellligent, zeer begaafd, wonend in een klein kamertje, broodmager, onbereikbaar, achter tralies als het ware. Jouw stem, die muziek sneed door mn ziel, in combinatie met het schilderen weergaloos. 

Allegoeds, Dineke

Afgelopen donderdag zag ik in Elburg de voorstelling Door Tralies Heen. Ik ben heel blij dat ik ben gaan kijken, want dit had ik niet willen missen. Het was in alle opzichten een bijzondere en unieke belevenis. Volledig ondertoond door moderne klassieke muziek; op band, maar met de klank van een massaal symfonieorkest.

Groots, wervelend, gek, met sprekende stemmen, hallucinerend, maar ook van een diepe schoonheid. Een groot videoscherm laat de handen van een kunstenaar zien. Zij reageert voortdurend op de muziek, alsof haar handen erdoor aangestuurd worden. Zij tekent blad na blad schetsen van gezichten, kronkels en landschappen waar verlangen naar schoonheid en zelfdestructie uit schreeuwen. Ze tekent laag over laag, krast door en verscheurt en krijgt door de muziek geen tijd om te stoppen. Van tijd tot tijd roept de muziek tralies op en penseelt ze die dik, zwart en onverbiddelijk. Intussen probeert de acteur normaal te doen, zich verstaanbaar te maken in goed nederlands, in brieven aan zijn broer. Hij beschrijft zijn wanhoop over zijn slopende geldproblemen en het leven te midden van mensen die allen net als hij wegens hun krankzinnigheid op die plek zijn samengebracht. Hij smeekt om meters doek en tubes verf, beschrijft zijn schetsen en schilderijen die af en toe door de totale chaos in zijn hoofd heen toch nog hun weg naar het doek vinden en vervloekt zijn lot. 

Rata Kloppenbug.